Η πλατεία Νέας Σμύρνης ή «Κεντρική Πλατεία» βρίσκεται στο κέντρο του πολεοδομικού ιστού της πόλης και είναι σήμερα μία από τις μεγαλύτερες πλατείες της Ελλάδας.

Η πλατεία Νέας Σμύρνης χωροθετείται, μαζί με άλλες υποδομές και δημόσιους χώρους, ήδη στο πρώτο πολεοδομικό σχέδιο του τότε οικισμού, στο τέλος της δεκαετίας 1920 – 1930. Ο οικισμός σύντομα εξελίσσεται σε συνοικισμό και, ήδη τη δεκαετία του 1940, στον Δήμο Νέας Σμύρνης. (CL)(CL)Η αρχική πρόβλεψη θέλει τη μεγάλη πλατεία, που η έκτασή της σήμερα υπολογίζεται σε περίπου 20 στρέμματα μαζί με τον πεζοδρομημένο περίγυρο, να αποτελεί το εμπορικό κέντρο του προσφυγικού συνοικισμού. Το 1938 ο περίγυρος δεντροφυτεύεται αλλά άλλες εργασίες δεν γίνονται, με αποτέλεσμα για χρόνια οι κάτοικοι να διασχίζουν μια τεράστια, άδεια αλάνα. (CL)(CL)Μόλις το 1970 ξεκινούν οι εργασίες ανάπλασης, που τελικά αποζημιώνουν τους κατοίκους για την αδράνεια των προηγούμενων ετών: λίμνες, σιντριβάνια, μικροί καταρράκτες, αρχιτεκτονικά ευρήματα, όπως γέφυρες και είσοδοι, φως και αντικατοπτρισμοί, μεταμορφώνουν την αλάνα σε μια σύγχρονη και δημοφιλή πλατεία. Αναδεικνύεται έτσι σε χώρο συνάντησης και τόπο αναψυχής. Γύρω της αναπτύσσεται το εμπορικό και διοικητικό κέντρο της πόλης. Τα καφέ της γίνονται τραγούδι και στον υπαίθριο χώρο πραγματοποιούνται συναυλίες, εκθέσεις βιβλίων, ιωνικές γιορτές, πολιτικές συγκεντρώσεις. (CL)(CL)Μια μνημειακή στήλη, ένας οβελίσκος ύψους 15 μέτρων υψώνεται μέσα από το υδάτινο στοιχείο της πλατείας, σαν μια μακρινή ανάμνηση της θάλασσας που αγκάλιαζε τη Σμύρνη. Οι ανάγλυφες παραστάσεις και το βυζαντινό κιονόκρανο είναι έργα του σμυρνιού γλύπτη Βάσου Καπάνταη. Οι παλιότεροι διηγούνται ότι ο οβελίσκος έδειχνε προς την κατεύθυνση της Σμύρνης. Εκεί, προς την ιωνική μητρόπολη, δείχνουν και τα έργα των καλλιτεχνών στην πόλη, τα ονόματα σε δρόμους και πλατείες, τα τραγούδια και οι μυρωδιές, οι εικόνες και τα κειμήλια, η Ευαγγελική Σχολή, η Αγία Φωτεινή, ο Πανιώνιος. Ένας δεσμός ανάμεσα στις δυο πατρίδες, που έγινε ταυτότητα για τη σύγχρονη Νέα Σμύρνη.